Dlaczego zapominamy

– Istnieją dwie główne teorie zapominania:

– teoria atrofii oparta na metabolizmie,

– teoria interferencji oparta na zachowaniu.

Teoria atrofii utrzymuje, że zapominanie jest wynikiem stopniowego zacierania się śladów pamięciowych w mózgu i w systemie nerwowym, podobnie jak znikają ze skóry ślady zrobione paznokciem. Ten punkt widzenia można zastosować tylko do niektórych rodzajów zapominania, w szczególności będących wynikiem pewnych chorób i uwiądu starczego. Większość codziennych przypadków zapominania spowodowana jest prawdopodobnie raczej interferencją i pomieszaniem starych śladów z nowymi niż stopniowym zanikaniem starych śladów pamięciowych. Psychologowie twierdzą, że nie zapominamy tego, czego się już nauczyliśmy, ale możemy mieć trudności z wydobyciem tego z pamięci. Istnieje wiele dowodów na słuszność teorii interferencji:

– Spontaniczne przywoływanie dawno „zapomnianych” faktów.

– Niezmiennie większe tempo ponownego uczenia się danego materiału od szybkości uczenia się go po raz pierwszy.

– Zdolność przywoływania pod wpływem hipnozy dawno „zapomnianych” wydarzeń i doświadczeń.

– Zdolność wykonywania po zakończonej hipnozie instrukcji poddanych w czasie jej trwania i teraz (na poziomie świadomości) „zapomnianych”.

– Fakt, że zapominanie jest wolniejsze w czasie snu, kiedy prawie żadne bodźce nie wyzwalają nowych reakcji, niż podczas czuwania, kiedy to wielka liczba bodźców bombarduje nasz system nerwowy. Oczywiście to, że zapominamy nawet w trakcie spokojnego snu, przemawia za tym, że po części zapominamy na skutek zaniku śladów pamięciowych.