Elektrochemiczne podłoże impulsu nerwowego

Wzajemna wymiana naładowanych elektrycznie cząsteczek, czyli jonów, przez błonę włókna nerwowego umożliwia przekazywanie impulsu nerwowego.

Oczywiście proces ten, w chwili obecnej dość dobrze poznany, w rzeczywistości jest o wiele bardziej skomplikowany. Jest to proces elektrochemiczny: kiedy bodziec działa na włókno nerwowe, następuje wymiana pomiędzy jonami potasu (K) i sodu (Na) poprzez powierzchnię tego włókna, co zmienia jego charakterystykę elektryczną, tak że powstaje słaby prąd elektryczny, który można zarejestrować za pomocą czułego przyrządu (ryc. 2-18).

Niektóre włókna nerwowe mają izolującą osłonkę, zwaną osłonką mielinową: włókna takie nazywamy włóknami mielinizowanymi. Osłonka ta ma w regularnych odstępach przerwy, zwane przewężeniami. Wiadomo obecnie, że w takich mielinizowanych włóknach impulsy są przekazywane skokowo od przewężenia do przewężenia, co powoduje w efekcie, że impuls biegnie dziesięć razy szybciej i przy znacznie mniejszym zużyciu energii niż we włóknie niemielinizowanym. Nie zdziwi nas też wiadomość, że osłonka mielinową jest późnym tworem ewolucji charakterystycznym dla układów nerwowych wyższych zwierząt.