Niemowlęta rozwijają się w różnym tempie – kontynuacja

Przeprowadzano obserwacje nad skutkami ograniczenia ruchów u niemowląt. Indianie z plemienia Hopi mieli zwyczaj przywiązywania swoich niemowląt do deski, którą matka nosiła na plecach. Do dziś dnia niektóre matki nadal stosują ten zwyczaj, podczas gdy inne na skutek kontaktów z kulturą białej Ameryki, zarzuciły go. Aczkolwiek taka deska-kołyska znacznie ogranicza ruchy rąk i nóg niemowlęcia w pierwszych miesiącach jego życia, to jednak dzieci tak noszone zaczynają (przeciętnie) chodzić w tym samym wieku, co dzieci, których nigdy do niej nie przywiązywano (Dennis i Dennis, 1940).

Podobne badania przeprowadzone ńa bliźniętach dwujajowych (bliźnięta, które rozwinęły się z oddzielnych jaj) przyniosły zbliżone rezultaty. Dwie dziewczynki, bliźnięta dwujajowe, trzymano w łóżeczkach od pierwszego do dziewiątego miesiąca życia. Nie przeprowadzano z nimi żadnych ćwiczeń i starano się jak najmniej dotykać je i poruszać. Spędzały one większość czasu, leżąc na plecach, z rękami i nogami pod kołderką. Pomimo tak znacznego ograniczenia aktywności, rozwinęły się one normalnie, jeśli chodzi o takie czynności, jak wkładanie rączek do ust, chwytanie przedmiotów, bawienie się swoimi rączkami i siadanie z pomocą. Zaczęły one nieco później niż inne dzieci chodzić, trzymając się mebli i stać samodzielnie, będąc pod tym względem nieco poniżej normy. W sprawozdaniu z tych badań nie wspomniano nic o jakimś trwałym ich wpływie na umiejętność chodzenia ani na inne sprawności mięśniowe (Dennis, 1935). Wygląda więc na to, że dojrzewanie jest ważnym czynnikiem, lecz zbyt poważne ograniczenia mogą jednak spowodować pewne opóźnienie w rozwoju.