Przedwczesne ćwiczenie, jeśli kończy się niepowodzeniem, może przynieść więcej szkody niż pożytku. Aczkolwiek brak ćwiczenia opóźnia rozwój, zdaje się, że nie przynosi to szkody, ponieważ wkrótce po rozpoczęciu ćwiczeń opóźnienie zostaje nadrobione. Jakie są skutki nadmiernych pobudzeń, tj. ćwiczenia przedwczesnego, przed wystąpieniem gotowości rozwojowej? Czy mogą one opóźnić rozwój?
Dziecko, które zbyt wcześnie zetknęło się z jakąś czynnością, do wykonywania której nie było jeszcze przygotowane, może stracić naturalny entuzjazm dla tej czynności wówczas, gdy osiągnie odpowiedni dla niej etap rozwoju. Zjawisko takie zauważono w eksperymencie, w którym codziennie podejmowano starania, aby nauczyć roczne dziecko jeździć na trójkołowym rowerze. Po ukończeniu ćwiczeń eksperymentator zaobserwował, że siedem miesięcy daremnych usiłowań dziecka, aby jeździć na rowerku, zmniejszyło zainteresowanie, które dziecko okazywało później dla tej czynności: byłoby ono z pewnością większe, gdyby trening został podjęty później (McGraw 1943).
Wyniki badań nad metodami ćwiczenia dzieci w wykonywaniu działań arytmetycznych sugerują, że kładzenie nacisku na szybkość liczenia, zanim u dziecka wystąpi gotowość do tego, może przeszkadzać w uczeniu się. Dzieci, które dawały sobie radę z arytmetyką w pierwszej klasie, gdzie uczono je bez nacisku na szybkość, po dwóch latach ćwiczeń szybkościowych uzyskiwały w teście gorsze wyniki niż w pierwszej klasie (Myers, 1928). Gotowość jest zjawiskiem złożonym, o czym świadczy ten eksperyment.
Leave a reply