Dorastający chłopiec czy dziewczyna zwykle stają się problemem dla swoich rodziców lub dla społeczeństwa, ponieważ każde z nich jest problemem dla samego siebie. Przejście od wieku dziecięcego do dojrzałego przynosi ze sobą zarówno stany napięcia, towarzyszące rozwojowi fizyczneihu i zmianom fizjologicznym, jak i konflikty związane z kształtowaniem się zachowania społecznego, typowego dla dorosłych w naszej kulturze.
Barker (Barker i inni, 1953) -wykazał, że zagadnienia dorastania można podzielić na takie, które wynikają z nowych sytuacji i z sytuacji wieloznacznych. Takie problemy powstają również w innych okresach życia, lecz dorastająca młodzież nieco częściej styka się z nowymi sytuacjami, ponieważ wyższy wzrost i starszy wiek otwierają przed nimi wiele „dorosłych” możliwości, które poprzednio były dla nich zamknięte. Młodzież staje wobec wieloznacznych' sytuacji, ponieważ pewnym wymaganiom co do dojrzałego sposobu postępowania nie towarzyszy swoboda wyboru, którą ma dorosły człowiek: młody człowiek pod pewnymi względami jest zarówno dzieckiem, jak i dorosłym.
Co się dzieje wtedy, gdy dorastający chłopiec łub dziewczyna stają wobec nowej sytuacji? Uważają ją za niejasną, ponieważ wszelkie znaki wskazujące, co należy robić, są dla nich jeszcze niejasne lub niedo- niezależności i odpowiedzialności rozszerza się w dalszym przebiegu dzieciństwa. To, czy łatwo mu będzie pr-zejść do pełniejszej niezależności w okresie późniejszym, zależy głównie od postawy rodziców w okresie poprzednim: ci rodzice, którzy kładli nacisk na ścisły nadzór nad dzieckiem w pierwszych latach jego życia, starają się wpływać na nie nadal w okresie dorastania. Jedynym tego rezultatem będzie prawdopodobnie rozciągnięcie się także na okres dorastania dziecięcej zależności i posłuszeństwa, co może uczynić zeń człowieka, który nigdy nie będzie w pełni dojrzały.
Leave a reply