Złożoność bodźca a ciekawość

Niemowlęta w wieku od trzech do dziewięciu miesięcy spoglądały najpierw na figury po prawej stronie, przypuszczalnie dlatego, że są one bardziej złożone. (Źródło Berlyne, 1958: według Berlyne, 1960, s. 100). zademonstrować w laboratorium. Na przykład, głodne szczury specjalnie wyćwiczone w ciągu osiemdziesięciu prób w wybieraniu określonego ramienia labiryntu w kształcie litery „Y” (za wybranie tego ramie-, nia otrzymywały nagrodę w postaci pokarmu) w osiemdziesiątej pierw– szej próbie, gdy dano im okazję do eksploracji, wybierały nowe ramię labiryntu (Thiessen i McGaugh, 1958). Gdy na tylnych ściankach skrzy,- nek docelowych, znajdujących się na końcu drogi, umieszczano figury znane i figury nowe, szczury, badając nowe figury, spędzały więcej czasu w skrzynce docelowej, niż badając figury znane (Berlyne i Slater, 1957).

Przez reakcje badawcze Berlyne rozumie te reakcje, w których wchodzi w grę jakiś rodzaj manipulacji przekształcającej nieznany przedmiot: rozbijanie go, rozdzieranie itd. Laboratoryjne odpowiedniki tych reakcji występują w eksperymentach, w których pewna reakcja dostarcza organizmowi jakiejś informacji, tak jak w poniższych eksperymentach z szympansami (Kelleher, 1958). Naciskając jeden klucz, szympansy mogły ustalić, czy naciśnięcie drugiego klucza spowoduje dostarczenie pokarmu. Gdy po naciśnięciu pierwszego klucza zapalało się. czerwone światło, wówczas drugi klucz prowadził do pokarmu: gdy zapalało się niebieskie światło, wówczas naciśnięcie- drugiego klucza nie dawało pokarmu. Szympansy nauczyły się wyzyskiwać informacje badawcze z pierwszego klucza dla ustalenia, czy naciskać drugi klucz, czy też nie.