A co z całym bogactwem doznań emocjonalnych? t na to Watson miał odpowiedź. Główną cechą emocji (z punktu widzenia nauki) nie jest ich świadome odczucie, lecz stan podniecenia organizmu. Nikt nie wątpi, że u psa występują takie emocje, jak strach, gniew lub przygnębienie, lecz nikt nigdy nie zbadał świadomości psa. Reakcje narządów wewnętrznych, które występują bardzo wyraźnie przy emocjach, można natomiast badać laboratoryjnie. Nie uświadamiamy sobie lub nie potrafimy ująć w słowa wielu procesów wiążących się z emocjami. Dla bchawiorysty są to stany napięć narządów wewnętrznych i na ich określenie brak nam odpowiednich słów.
Ponieważ wielu psychologom nie odpowiadała introspekcja, beha- wioryzm bardzo szybko przyjął się w Ameryce, zwłaszcza w latach dwudziestych naszego wieku i w owych czasach większość młodych psychologów uważała się za behawiorystów. Zgodnie z tendencją powszechną wśród zapalonych wyznawców podobnych systemów wyrażali oni skrajne poglądy, lecz stopniowo atmosfera podniecenia wokół beha- wioryzmu uspokajała się. Obecnie jest jeszcze kilku żarliwych beha- wiorystów, lecz większość współczesnych psychologów nie zajmuje juz tak skrajnego stanowiska.
Spadkobierczynią behawioryzmu we współczesnej psychologii jest psychologia bodźca-reakcji, czyli psychologia S-R, jak często oznacza się w skrócie ten system. Wielu współczesnych psychologów, zwłaszcza w Ameryce, uważa za rzecz właściwą rozpatrywać fakty psychologiczne jako mające swój początek w bodźc.u (stimulus), a kończące się reakcją (response). Jeśli więc np. przed okiem błysnęło światło, a źrenica zwęziła się, wówczas światło jest bodźcem, a zwężenie się źrenicy – reakcją. Według teorii bodźca-reakcji wszelkie zachowanie jest reakcją na bodźce, niezależnie od tego, czy to zachowanie jest zewnętrzne (jak bieganie lub krzyczenie) czy utajone (jak myślenie lub marzenie).
Leave a reply