Iloraz inteligencji

Psycholog niemiecki WILLIAM STERN wprowadził wygodny wskaźnik inteligencji stanowiący stosunek wieku umysłowego do wieku życia. Ideę spopularyzował LEWIS M. TERMAN, amerykański psycholog, który przystosował jedną ze skal Bineta do warunków amerykańskich. Ponieważ wynik dzielenia nazywa się ilorazem, więc uzyskiwany wskaźnik nazwano ilorazem inteligencji.

Aby uniknąć niewygodnych ułamków, stosuje się w tym wypadku jeszcze mnożnik 100. Dokładny wzór na obliczanie ilorazu inteligencji jest następujący: iloraz inteligencji = ™ek umysłowy y ]()0 lub w skrócie:

Koncepcja dojrzałości umysłowej rodzi dość interesujący problem. Wyobraźmy sobie piętnastolatka, którego dojrzałość umysłowa wynosi również piętnaście lat. Jego iloraz inteligencji wynosi zatem sto i jest normalny. Co zdarzy się pięć lat później, gdy obecny piętnastolatek będzie miał lat dwadzieścia? Ponieważ osiągnął on dojrzałość umysłową, jego wiek umysłowy pozostanie prawdopodobnie taki sam. Gdybyśmy trzymali się naszego wzoru, jego I.I. spadłby do 15/20 x 100, czyli wyniósłby 75, dając wynik zdecydowanie gorszy. Tak być nie może. Aby więc obliczać I.I. dorosłych, musimy zachowywać w mianowniku wiek piętnastu lat.

Innym sposobem obejścia tej trudności jest przypisanie ludzi do ich kategorii procentowej. Możemy na przykład powiedzieć, że pewna osoba sytuuje się w punkcie, w którym tylko 10% populacji przewyższa tę osobę inteligencją. Albo też, że inna osoba mieści się w górnych 2% populacji. Możemy również skorzystać z innej skali, mianowicie skali inteligencji dla dorosłych Wechslera. Końcowy wynik nie jest tu obliczany na podstawie wieku umysłowego, ustalanego na podstawie rozwiązanych zadań, lecz stanowi całkowitą sumę punktów uzyskanych we wszystkich testach.