Aczkolwiek poszczególne czynności rozwijają się w określonej kolejności, niektóre niemowlęta osiągają poszczególne etapy wcześniej niż inne. Prostokąty pokazują granice wieku, w których 95% niemowląt, pacjentów poradni dla zdrowych dzieci, przyswoiło sobie określone umiejętności. (Źródło: Aldrich i Nerval, 1946). ka, Gua, miała siedem miesięcy. Gua i Donald byli karmieni i ubierani jednakowo, jednakowo ich karano i pieszczono, jednakowo przemawiano do nich. Gua znacznie szybciej niż Donald opanowała takie czynności, jak skakanie, wypełnianie rozkazów, otwieranie drzwi, jedzenie za pomocą łyżki, picie ze szklanki. Wykazywała ona o wiele szybsze tempo dojrzewania niż Donald, jednakże pod koniec dziewiątego miesiąca eksperymentu Donald, mający wolniejsze tempo, lecz wyższy końcowy poziom rozwoju, dogonił Guę i przewyższał ją pod każdym względem z wyjątkiem siły mięśniowej (Kellogg i Kellogg, 1933).
Znacznie później inna para psychologów zrobiła wszystko, co było w jej mocy, aby wytworzyć ludzkie reakcje u szympansa (Hayes, 1951). Udało im się nawet uzyskać kilka prostych dźwięków mowy, lecz tym niemniej różnice między młodym szympansem a ludzkim dzieckiem były wyraźnie widoczne. Po upływie roku szympans pozostał daleko w tyle za normalnymi osiągnięciami ludzkiego niemowlęcia.
Kolejne etapy normalnego zachowania prowadzą dci przekonania, żę u podłoża zmian w zachowaniu leżą procesy wzrostu: dalszych dowodów świadczących o wpływie dojrzewania dostarczają eksperymenty, w których środowisko jest bądź ograniczone, bądź wzbogacone. Jeśli zmiany środowiskowe wywołują małe zmiany.w tempie rozwoju zachowania, wówczas staje się jasne, że o procesie tym decyduje raczej wewnętrzny rozwój niż wpływy z zewnątrz.
Leave a reply