Optymalne poziomy funkcjonowania – kontynuacja

Mózg kręgowca rozwinął się z pojedynczej wklęsłej struny nerwowej, przebiegającej wzdłuż grzbietu ciała, ze zgrubieniami w przednim jej końcu (głowa). Z trzech zgrubień powstało przodomózgo- wie, śródmózgowie i tyłomózgowie, łączące się z kolei z rdzeniem kręgowym. Mózg człowieka zachował ten podstawowy układ.

Nawet u prymitywnych kręgowców takich jak rekiny rozwinęły się bardziej wyspecjalizowane części przodomózgowia: opuszka węchowa, mózg właściwy, wzgórze i podwzgórze. Śródmózgowie składa się w tym stadium rozwoju ewolucyjnego głównie z płatów wzrokowych połączonych z narządami wzroku. Tyłomózgowie obejmuje móżdżek i rdzeń przedłużony.

Najistotniejszą zmianą w mózgowiu wyższych form kręgowców jest rozwój nowej części – wielkiej pofałdowanej kory mózgowej, jakkolwiek mają miejsce i inne zmiany. Gdy patrzymy na mózg wyższych zwierząt, jak psa czy konia, lub na mózg człowieka, widzimy prawie wyłącznie korę. Względna wielkość śródmózgowia zmniejszyła się bardzo.

Można rozpatrywać mózg ludzki jako złożony z trzech koncentrycznych warstw: pierwotnego jądra, starego mózgu, który rozwinął się na tym jądrze, oraz trzeciej, czyli zewnętrznej warstwy nowego mózgu, która wytworzyła się z kolei na drugiej warstwie. Pierwotne jądro w pniu mózgu reguluje procesy utrzymujące życie, takie jak oddychanie i przemiana materii, oraz poprzez homeostatyczne procesy utrzymuje poziom funkcjonowania ciała w pobliżu stałego stanu równowagi. Te homeostatyczne procesy mózgu podaje praca Pribrama A review of theory in physiological psychology, Ann. Rev. Psychol., 1960, Vol. 11. Teoretyczne rozważania przedstawiające różne możliwości wyjaśnienia zachowania na podstawie czynności mózgu można znaleźć w książce Hebba The organization oj behavior (1949). Inną pracą, która zawiera wiele danych fizjologicznych, lecz również i wiele rozważań o charakterze teoretycznym, jest praca Ecclesa The neurophysiological basis of mind (1953).

Książka Sheera Electrical stimulation of the' brain (1961) opisuje badania, w których' stosowano metodę elektrycznego drażnienia mózgu. Z problematyką stressu można się zapoznać z książki Hansa Selye’go Stress życia (The stress of life). Tłum. z ang., Warszawa 1960, PZWL. O skutkach zbyt słabego pobudzenia mówi książka Solomona i in. Sensory deprivation (1961).