Role związane z płcią cz. II

Czynności zabawowe chłopców i dziewcząt, szczególnie począwszy od piątego roku życia, stopniowo stają się odmienne. W tym wieku dzieci zdają sobie sprawę, że ich role w społeczeństwie są inne i zaczynają wypróbowywać w zabawie te role, które kiedyś będą wypełniać w rzeczywistości. Czasami chciałyby one niezwłocznie zacząć odgrywać role dorosłych, ponieważ zazdroszczą im przywilejów i przewagi, jaką dorośli mają nad dziećmi.

Różnice w zachowaniu, związane z płcią, mają wiele aspektów znacznie subtelniejszych niż zainteresowanie lalkami u dziewcząt, a elektrycznymi pociągami u chłopców. Dobry przykład stanowi tu zachowanie agresywne. Zdrowe dzieci są aktywne, a dzieci aktywne czasami stają się agresywne. W momencie agresywności dziecko może uderzyć dorosłego, może zaatakować inne dziecko, może dokuczyć psu lub kotu, może zniszczyć jakiś sprzęt: Rodzice różnią się pod względem surowości, z jaką ograniczają agresywność dzieci, lecz w ten czy inny sposób muszą je uczyć powściągliwości. Przeprowadzono badania nad agresywnym zachowaniem się u chłopców i dziewcząt w wieku przedszkolnym (mniej więcej pięcioletnich), a w siedem lat później zbadano ich postawy wobec agresji. Już wtedy, gdy dzieci miały po pięć lat, było jasne, że chłopcom w większym stopniu niż dziewczynkom pozwalano (a nawet zachęcano ich), aby byli agresywni. Nic więc dziwnego, że u tych samych dzieci i ich kolegów szkolnych w wieku lat dwunastu stwierdzono różnice związane z płcią w stosunku do antyspołecznej agresji, przy czym średnia dla 261 chłopców wynosiła 6,09 na dziewięciopunktowej skali (pochwalanie agresji wyraża się wyższą oceną), a dla 264 dziewcząt – 4,75 na tej samej skali, różnica wysoce statystycznie istotna.

Dwunastoletni chłopcy i dziewczęta różnili się również pod względem lęku przed własną agresywnością. Nic dziwnego, że dziewczęta bardziej niż chłopcy niepokoiły się swoim agresywnym zachowaniem, jeśli zważymy, że agresja u dziewcząt spotykała się z silniejszą dezaprobatą. Na takiej samej dziewięciopunktowej skali przeciętna dla lęku związanego z własną agresją wynosiła u dziewcząt 6,11 w porównaniu z 4,82 u chłopców, co jest różnicą równie istotną, jak poprzednia różnica w pochwalaniu antyspołecznej agresji.