W ciągu pierwszych sześciu lat życia dziecko stopniowo uczy się używać ponad 2500 słów. (Źródło: M, E. Smith. 1926) dziecko przyswaja sobie nowe słowa powoli, lecz później słownik jego powiększa się w zdumiewającym tempie. Ryc. 3-11 pokazuje, jak od urodzenia do szóstego roku życia wzrasta liczba słów w mowie dziecka. Dane na tym wykresie opierają się na zapisie słów używanych w spontanicznej mowie dziecka Z trzech słów w pierwszym roku życia czynny słownik wzrasta, do 2500 słów w wieku sześciu lat.
Dziecko potrafi zrozumieć znaczenie wielu słów, których nie używa, a które bądź słyszy w ustach innych, bądź napotyka w swojej lekturze Jedna z prac badawczych podaje, że bierny słownik dzieci z pierwszej klasy może być blisko dziesięć razy obszerniejszy niż słownik czynny. Na ryc. 3-12 przedstawiono wzbogacanie się słownika biernego w okresie uczęszczania do szkoły podstawowej i średniej.
Nie wystarczy, aby dziecko znało znaczenie słów, rozumiało zdania i wyrażało się w sposób zrozumiały. Musi ono dostosować się do istniejących wzorów społecznych, tzn. wyrażać się nie tylko zrozumiale, lecz również właściwie. W wielu językach właściwy sposób mówienia oznacza, że dziecko musi nauczyć się zwracać do osób, zajmujących różne pozycje, w odmiennych słowach i używając różnych zwrotów. Niemieckie dziecko uczy się mówić Sie (dosł. „oni”, forma wyrażająca szacunek, znacząca tyle co „wy” 5 w języku angielskim), gdy zwraca się do przełożonych lub obcych, i mówić ,,du” (forma poufała „ty”) do osób, z którymi łączą je bliskie stosunki lub do osób zajmujących niższą pozycję. Dziecko japońskie musi się nauczyć kilku zwrotów wyrażających różne stopnie szacunku.
Leave a reply