Uśmiech jako reakcja społeczna

Gdy niemowlę rośnie, jego reakcje wobec innych ludzi wykazują stopniowy rozwój. Jego uśmiech, gdy widzi czyjąś twarz, jest jednym z pierwszych dowodów. świadczących o społecznych reakcjach niemowlęcia. Początkowo nie ma to znaczenia, czy twarz ta należy do osoby znanej czy obcej, czy jest ona uśmiechnięta czy groźna. Nawet maska wywoła uśmiech. Niemowlę w pierwszych miesiącach życia będzie się śmiało tak długo, dopóki twarz jest zwrócona ku niemu i porusza się tak, jak to czynią troskliwi dorośli. Reaguje ono na wygląd twarzy w odróżnieniu od innych przedmiotów, ponieważ przestaje się śmiać, jeśli twarz (lub maska) obróci się profilem. Ten rodzaj uśmiechu występuje pomiędzy drugim a szóstym miesiącem życia u dzieci należących do całkiem odmiennych kulturowych i rasowych grup Zdaje się, że cecha ta jest jednym z wytworów rozwoju czy dojrzewania, stosunkowo niezależnym od ćwiczenia W tym przypadku natura przygotowuje reakcję społeczną (ryc. 3-10).

Po osiągnięciu sześciu miesięcy prawie wszystkie dzieci przestają się śmiać do obcych twarzy (tabl. 3-1). Niemowlę śmieje się nadal, lecz obecnie jedynie do twarzy osoby znajomej Rozpoznaje ono w jakiś sposób różnice między ludźmi znajomymi a obcymi: rozpoczyna się różnicowanie społeczne