Instrukcja (np. „dodaj”), otrzymana w formie bodźca słuchowego, pobudza A, które pobudza B. Aby przeprowadzić operację dodawania, B musi pobudzić inne drogi, takie jak C, lecz jednocześnie pobudza ono ponownie A: zatem gdy inne bodźce (na przykład podane konkretne liczby) wejdą innymi drogami, trwająca ciągle w A i B aktywność ułatwi operację dodawania, przypuszczalnie za pośrednictwem dróg takich, jak C. Najistotniejsze jest to, że aktywność w zamkniętym obwodzie trwa jeszcze długo po otrzymaniu polecenia dodawania. (Źródło: Ilebb, 1958, s. 55).
Szczególne zainteresowanie budzi zagadnienie, co się dzieje, gdy w wyniku uczenia się wiadomość zostaje „zmagazynowana” w jakiejś części mózgu. Niektórzy teoretycy sądzą, że zmiana-występuje w synapsie – może w budowie zakończeń samego neuronu lub może w budowie otaczającej tkanki, a może jest to jakaś zmiana chemiczna: zachodzi również taka możliwość, że tworzą się zamknięte obwody sprzężonych neuronów, które kontynuują swoje działanie nawet wtedy, gdy ustaje wszelki dopływ bodźców.
Jest to problem o ogromnej doniosłości, lecz jak dotąd, nie mamy żadnego nie budzącego wątpliwości rozwiązania. Niektóre hipotezy rozwijały się w następujących kierunkach:
Za hipotezę samowzbudzających się obwodów (zamkniętych łańcuchów neuronów), które kontynuują swą pktywnośó po ustaniu pobudzeń, przemawiają eksperymenty, które wykazały, że elektryczne zmiany w izolowanej tkance mózgowej trwają przez kilka sekund po krótkotrwałym drażnieniu (Burns. 1951). Ilebb (1955) przypuszcza, że taki „mechanizm podtrzymujący” umożliwia odroczenia które są charakterystyczne dla procesów myślenia: być 'może, że na takich mechanizmach, nieco bardziej złożonych, mogłyby być oparte procesy uczenia się i pamięci (ryc. 2-19).
Fakt ciągłej aktywności mózgu, nawet we śnie i w spoczynku, kiedy to często- tiiwośe drgań elektrycznych wynosi ok. 10 cykli/sek. nasuwa myśl, że mogą to być drgania emitowane przez obwody zamknięte, które ,,wyładowują się” w tym rytmie. Zapisy EEG (elektroencefaiograficzne) wykazują przerwy w tym rytmie, gdy mózg pracuje nad określonym problemem. Można by tego oczekiwać, gdyby założyć, że obwody samowzbudzaja.ee się są układami magazynującymi, które po prostu podtrzymują swą działalność, dopóki nie napotkają czegoś, co wiąże sie ze zmagazynowanym materiałem: wówczas czynne już neurony byłyby przygotowane do wzmożenia lub zahamowania impulsów, dochodzących do obwodu sa- mowzbudzającego się (ryc. 2-19).
Przeciwko tej koncepcji pamięci przemawia fakt, że w pewnych- warunkach można zredukować fale mózgowe właściwie do zera – co wykazano za pomocą EEG – bez szkody dla pamięci. Na przykład, oziębiając chomika (zwierzę zasypiające na zimę) do temperatury ciaia ok. 5°C, możemy doprowadzić go do stanu, w którym ustaje aktywność organizmu. Zasadniczo znikają wówczas fale mózgowe, co wykazały pomiary EEG. lecz gdy chemika ponownie ogrzano, okazało się, że nie zapomniał on wyuczonej przedtem drogi przez labirynt (Gerard, 1953).
Leave a reply