0

Ewolucja ręki ludzkiej

Ręka ludzka w porównaniu z ręką goryla. Zwróćmy uwagę na rozwój kciuka u człowieka. w obrębie jego środowiska (albo, być może, pomaga mu w wyszukaniu bardziej sprzyjającego środowiska). Zarówno korzystne, jak i niekorzystne zmiany są przekazywane w drodze dziedziczenia, a różnice uwypuklają się dzięki temu, że w miarę jak organizmy nadal zmieniają się i przystosowują do swych specjalnych środowisk, jednostki udane utrzymują się przy życiu, a nieudane wymierają. Nowoczesna teoria genetyczna wykazała, że zmienność i selekcja mogą zachodzić nie tylko w drodze mutacji, lecz również w drodze wymiany dziedzicznych determinantów (genów), gdy zbiorowiska jednostek zostaną odosobnione. Po pewnym czasie gatunki rozwijają się tak, że nie mogą już nadal kojarzyć się z powodzeniem między sobą, a wówczas każda rodzina organizmów rozwija się wzdłuż odrębnej linii. Linia rozwoju człowieka obejmuje, sięgając daleko wstecz, najpierwotniejsze kręgowce, lecz późniejsza specjalizacja doprowadziła do powstania ssaków, a następnie Naczelnych, aż obecnie rodzaj, do którego należy człowiek, składa się tylko z jednego gatunku: Homo sapiens. Wszystkie tak zwane rasy ludzkie są odmianami tego jednego gatunku.

Ponieważ interesujemy się zachowaniem,' najważniejszym dla nas aspektem ewolucji jest ewolucja mózgu i układu nerwowego tych części ciała, w których dokonuje się interpretacja dostarczanych przez zmysły informacji o otoczeniu, koordynacja reakcji organizmu, dzięki czemu możliwe jest pamiętanie i myślenie.

Zwierzęta jednokomórkowe, takie jak ameba, obchodzą się bez układu nerwowego. Komórka stanowiąca ciało ameby może reagować na bodźce, tak że porusza się ona, unika bodźców szkodliwych, pochłania pokarm. W komórce musi istnieć jakiś sposób przewodzenia, ponieważ reakcja ruchowa często występuje w pewnej odległości od punktu działania bodźca. Gąbka jest organizmem wielokomórkowym bez układu nerwowego, pobudzenia przewodzą poszczególne jej komórki. U gąbki rozwinęły się już włókna mięśniowe, tak że mamy tu zaczątek kurczenia się mięśni: mięśnie te jednak nie są unerwione. Pewną koordynację umożliwia oddziaływanie komórek na komórki sąsiednie, lecz oddziaływanie to nie zachodzi bynajmniej za pośrednictwem jakichś łączących je włókien nerwowych.

Prawdziwym początkiem układu nerwowego jest sieć nerwowa, która występuje u jamochłonów, takich jak polipy (ryc. 2-4). Pojedyncze wyspecjalizowane komórki, zwane neuronami, są tu rozsiane dość równomiernie w zewnętrznych warstwach ciała. Gdy

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>