Chociaż frustrujący okres inkubacji wydaje się nieunikniony nawet u twórców genialnych, można go czasem skrócić lub ułatwić poprzez aktywne zaatakowanie problemu. Oto lista pytań dotyczących elementów sytuacji – pytań, które warto sobie zadać. Każde z nich może prowadzić do olśnienia nasuwającego właściwe rozwiązanie.
– Co chcę osiągnąć?
– Czy robiłem już wcześniej coś podobnego?
– Jeśli tak, to w jaki sposób to uczyniłem?
– Jak robili to inni?
– Czy można wykorzystać coś odmiennego?
– Co będzie, jeśli to powiększę?
– Zmniejszę?
– Odwrócę?
– Z czym mógłbym to połączyć?
– A gdyby zastosować kilka różnych wariantów?
– Z jakiego rodzaju ludźmi mam do czynienia?
– Gdzie? W jaki sposób?
– Kiedy? Jak często? Na jaki czas?
– Co się stanie, jeśli zrobię odwrotnie?
– Co się stanie, jeśli nie zrobię nic?
Kiedy wpadliśmy już na pomysł i mamy hipotezę, przystępujemy do dedukcji, czyli logicznego wyciągania wniosków. Zwykle przyjmuje ono postać: „Jeśli A jest prawdziwe, to fi jest prawdziwe. Wystarczy zatem sprawdzić prawdziwość B i przyjąć prawdziwość A. Nie jest to jednak proste. Może się zdarzyć, że B jest prawdziwe, a A jest fałszywe. Przyjmijmy dla przykładu, że A oznacza: „Tom popełnił samobójstwo”, a fi: „Tom został zabity”. Prawdą jest, że jeśli A, to B. Ale niekoniecznie z 3 wynika A. Gdybyśmy tak twierdzili, byłby to błąd logiczny.
Rozumiemy, że implikacja przyjętej hipotezy musi przyjąć formę: „Jeśli A, to B oraz jeśli B, to A”, lub prostszą: „fi wtedy i tylko wtedy, jeśli A”. Uzasadnienie, że taka dwustronna implikacja gwarantuje nam, że fi wynikające z A jest prawdziwe, wymagałaby dodatkowych rozważań z zakresu logiki formalnej, których tutaj podjąć nie możemy. Zauważmy jedynie, że każde dwa twierdzenia, które można powiązać dwustronną implikacją, wynikają logicznie z siebie nawzajem.
Leave a reply