Eksperymenty wykazały, że jeśli uczeń próbuje powtórzyć sobie głośno lekcję po przeczytaniu jej parę razy, zaoszczędzi czas poświęcony na trwałe zapisanie jej w pamięci. Pewien badacz, ucząc się serii sylab bezsensownych, wypróbował dwanaście różnych kombinacji czytania i głośnego powtarzania, zaglądając do materiału za każdym razem, kiedy utknął, i odkrył w końcu, że najbardziej ekonomiczną metodą w jego przypadku wydaje się kombinacja sześciokrotnego przeczytania z piętnastokrotnym głośnym powtórzeniem.
Zbyt wczesne recytowanie jest oczywiście stratą czasu. Wymaga za częstego zaglądania do materiału. Wpierw należy zapoznać się z materiałem tak jak w metodzie całościowej. Dopiero potem przychodzi czas na głośne powtarzanie.
Proste eksperymenty wykazały, że w procesie uczenia się ważne są dokładnie określone instrukcje. W jednym z eksperymentów pokazywano badanej osobie krótkie wykazy słów jedno po drugim. Jeśli powiedziano jej, żeby nauczyła się słów z owej listy w kolejności ich ukazywania się, miała niewielkie trudności, aby to zrobić po kilkakrotnym powtórzeniu ekspozycji. Osoba, której nie mówiono, aby uczyła się słów z listy, nie zapamiętała nic albo bardzo niewiele, nawet po takiej samej liczbie ekspozycji, jaką miała osoba poinstruowana. Pytana o powód odpowiadała, że nie kazano jej, aby się uczyła, i dlatego tylko nieuważnie patrzyła.
W innym eksperymencie badanym osobom pokazywano pary słów i poproszono o nauczenie się ich tak, aby mogły dopowiedzieć drugie słowo z pary po usłyszeniu pierwszego. W czasie sprawdzania wyników tego zadania skontrolowano także ich zdolność do powiedzenia pierwszego słowa po usłyszeniu słowa drugiego. Drugi wynik jest zwykle dziesięć razy gorszy od pierwszego. Tak jak w przypadku eksperymentu „przynależnościowego” Thomdike’a, słowa w parach były powiązane ze sobą w obu kierunkach, ale osoby testowane zostały poinstruowane, aby uczyć się skojarzeń tylko w jednym kierunku.
Oczywiste jest, że uczymy się zgodnie z wymaganiami, a nie poprzez fotograficzną rejestrację. Powtarzanie bez wzmocnienia nie uczy nas automatycznie skojarzeń: musimy uczestniczyć aktywnie w procesie uczenia się.
Leave a reply