Pomoc dzieciom bardzo uzdolnionym

Dzieci z ilorazem inteligencji wynoszącym ponad 140 wymagają określonej opieki. Często sprawiają one poważne kłopoty swym rodzicom i opiekunom, którzy usiłują im pomóc. Nie jest to łatwe,

Najnowsza klasyfikacja upośledzeń umysłowych obejmuje cztery ich poziomy (wg wartości I.I.): lekkie (I.I.: 50-55 – 70), umiarkowane (I.I.: 35-40 – 50-55), znaczne (I.I.: 20-25 – 35-40) oraz głębokie (I.I.: poniżej 20-25) (przyp. red. nauk.). ponieważ dzieci te, w porównaniu z osobami z własnego otoczenia, okazują się zwykle intelektualnymi „gigantami”.

Wspomnieliśmy już, że dzieci utalentowanych jest procentowo niewiele. Niewiele też się dla nich robi, gdy chodzi o stworzenie im dodatkowych możliwości. Brak ten jaskrawo kontrastuje z tym, co czyni się dla dzieci mających trudności w nauce. Ważne jest, by rodzice i nauczyciele zadbali o rozwój talentów dzieci uzdolnionych, by nuda i frustracja nie stały się u nich przyczyną poważnych emocjonalnych i społecznych zaburzeń.

Dzieci utalentowane mogą borykać się z problemami nie znanymi innym dzieciom. Bywa, że czują się znudzone zabawami rówieśników, a równocześnie, z powodu młodszego wieku, nie mogą brać udziału w zabawach dzieci starszych. W szkole zazwyczaj wolałyby rozwiązywać zadania intelektualne na poziomie bardziej zaawansowanym niż pozostałe dzieci w klasie.

Istnieje szeroko rozpowszechnione przekonanie, że bardzo inteligentni ludzie są zazwyczaj słabi i chorowici. Być może bierze się ono stąd, że nieprzeciętnie inteligentne dzieci zestawia się zwykle w porównaniach z dziećmi starszymi, a tym samym większymi i silniejszymi. W rzeczywistości okazuje się, że uzdolnione dzieci, w porównaniu z przeciętnymi dziećmi z tej samej grupy wiekowej, charakteryzują się zwykle wyższym wzrostem i lepszym zdrowiem.

Inny powszechny pogląd, który okazał się fałszywy, zakłada, że dzieci o wysokiej inteligencji mają mniejsze zdolności techniczne niż inne dzieci. Tego rodzaju mniemanie o nieporadności zdolnych dzieci wydaje się racjonalizacją ze strony rodziców dzieci przeciętnych. Fałszywość tego przekonania można łatwo wykazać choćby na przykładzie chirurgów mózgu.

Kolejny przesąd głosi, że wybitna inteligencja wiąże się zwykle z większymi rozmiarami mózgu. Ponieważ przeciętny mózg mężczyzny jest większy od przeciętnego mózgu kobiety, mamy tu najwyraźniej do czynienia z sugestią, jakoby mężczyźni byli inteligentniejsi od kobiet, czemu wszystkie badania przeczą.