Tony, terier Morgana, nie kierował się bynajmniej ludzkimi motywami psa Pluto z filmów Walta Disneya. Jedyne, co można powiedzieć o rozwiązaniu problemu przez psa, jest to, że nauczył się on otwierać furtkę metodą – jak to Morgan określił – prób i błędów z wykorzystaniem przypadkowego sukcesu.
Psychologowie, idąc śladami Morgana, rozpoczęli serię laboratoryjnych eksperymentów dotyczących uczenia się zwierząt. Pierwsze systematyczne badania na ten temat przeprowadził amerykański badacz EDWARD L. THORNDIKE, który rozpoczął swoją pracę od obserwacji zachowania kotów związanego z „rozwiązywaniem problemów”. Thorndike jeszcze za życia został uznany za najwyższy autorytet w zakresie zagadnień związanych z uczeniem się. Znacznie przyczynił się do rozwoju dziedziny zwanej psychologią uczenia. Wczesne eksperymenty Thomdike’a polegały na tym, że głodny kot był umieszczany w klatce, która otwierała się tylko wówczas, gdy kot pociągnął za określony sznurek, nacisnął właściwy przycisk lub uruchomił jakikolwiek inny element otwierający klamkę. Na zewnątrz skrzynki umieszczano pożywienie w taki sposób, by znajdowało się w zasięgu wzroku kota. Początkowo zwierzę drapało, skakało, usiłowało przecisnąć się przez pręty. Czasem w trakcie takich chaotycznych zachowań kot przypadkowo uruchamiał odpowiednie urządzenie umożliwiające wydostanie się z klatki, i mógł wyjść na zewnątrz.
Leave a reply