Cohen (1955) trafnie określił, jakie warunki prowadzą do przestępczości grupowej i jaki rodzaj podkultury skłania członków gangu do podporządkowania się jego normom. Według jednego z proponowanych przez niego wyjaśnień, dzieci z rodzin należących do niższej klasy spotyka w szkołach wiele upokorzeń i frustracji, ponieważ we wszystkich szkołach ceni się raczej normy klasy średniej. Stąd też ci, którzy razem cierpią, skłonni są łączyć się razem w małych grupach, a następnie wyrażać swój bunt przez atakowanie czy przekraczanie systemu norm klasy średniej. Jest to złożony problem, w którym znajduje odbicie ubóstwo, rozbite życie rodzinne, okrucieństwo i odrzucenie. Rzecz jednakże w tym, że młodzież o podobnej przeszłości znajduje w gangu i w płynących zeń korzyściach podstawę do wzajemnego zrozumienia i oparcia.
Przestępczość indywidualna, jeśli nie jest związana ze złym środowiskiem czy konfliktem kulturowym, pod pewnymi względami jest bardziej zagadkowa. Ma ona niewątpliwie coś wspólnego z wpływami metod wychowawczych, które są stosowane wobec dzieci. Świadczą o tym dane, przedstawione w poprzednim rozdziale, dotyczące wpływu metod wychowawczych stosowanych w dzieciństwie na późniejszą agresję i przestępczość. Wczesne występowanie skłonności do działalności przestępczej wykazano w kilku badaniach, w których działania o naturze przestępczej czy kryminalnej zarysowywały się już przeważnie w wieku od sześciu do dziesięciu lat (Glueck, 1956: McCord i Zola, 1959) K
Jeśli dorastający chłopiec czy dziewczyna ma osiągnąć pewną stałość w swoim zachowaniu Społecznym, musi wyrobić sobie określone normy postępowania. Musi rozstrzygnąć, jakim człowiekiem chce być, i ustalić, jakie rzeczy są warte zachodu. Takie normy są określane jako ideały i wartości. Powstaje pytanie, czy młody człowiek, kiedy uniezależni się od domu, nadal będzie akceptował normy, które
Leave a reply