Nadmierna stymulacja kanałów półkolistych powoduje zawroty głowy i utratę równowagi. Chyba każdy przekonał się, że jeśli zacznie obracać się wokół własnej osi, po czym nagle zatrzyma się, poczuje, iż otoczenie kręci się nadal. Można wyjaśnić to tym, że płyn w kanałach porusza się dalej, zgodnie z siłą bezwładności.
Zawroty głowy lub, jak to się fachowo określa, vertigo, mogą często być skutkiem zaburzeń działania kanałów półkolistych. Niektórzy po szybkim wstaniu z łóżka mogą odczuwać zawroty głowy. Uważa się, że wrażenie takie powstaje w wyniku mchów głowy pokonujących bezwładność płynu w kanałach półkolistych. Także osoby cierpiące na zapalenie ucha lub infekcje dróg oddechowych atakujące ucho wewnętrzne mogą odczuwać okresowe zawroty głowy.
Wrażenia wzrokowe są poprzez układ nerwowy blisko związane ze zmysłem równowagi. Łyżwiarze figurowi i obracające się w tańcu tancerki zapobiegają powstaniu zawrotów głowy przez krótkotrwałą fiksację wzroku na tym samym punkcie po każdym obrocie. Również i w tym przypadku stałe ćwiczenia sprzyjają poprawie zdolności do utrzymywania równowagi. Spoglądanie z dużej wysokości w dół na ruch uliczny może powodować zawroty głowy. Dzieci patrzące z samochodu na przesuwające się otoczenie niekiedy doznają zawrotów głowy i nudności.
Nudności i zawroty głowy są z sobą związane poprzez podobieństwo wzorca pobudzeń nerwowych w przypadku obu tych zjawisk. Klasycznym przykładem wykazującym powiązanie tych dwóch odczuć mogą być nudności i zawroty głowy, okresowo występujące u ciężarnych kobiet.
Leave a reply