Pomimo tego, że struktura układu nerwowego jest w pewnym stopniu ustalona, jest rzeczą niemal pewną, że wczesne doświadczenia związane ze środowiskiem mają jakiś wpływ na późniejsze zachowanie. Świadczą o tym wyniki badań różnego rodzaju, a poniższe eksperymenty można uważać za reprezentatywne w tej sprawie.
Cohen (1955) trafnie określił, jakie warunki prowadzą do przestępczości grupowej i jaki rodzaj podkultury skłania członków gangu do podporządkowania się jego normom. Według jednego z proponowanych przez niego wyjaśnień, dzieci z rodzin należących do niższej klasy spotyka w szkołach wiele upokorzeń i frustracji, ponieważ we wszystkich szkołach ceni się raczej normy klasy średniej. Stąd też ci, którzy razem cierpią, skłonni są łączyć się razem w małych grupach, a następnie wyrażać swój bunt przez atakowanie czy przekraczanie systemu norm klasy średniej. Jest to złożony problem, w którym znajduje odbicie ubóstwo, rozbite życie rodzinne, okrucieństwo i odrzucenie. Rzecz jednakże w tym, że młodzież o podobnej przeszłości znajduje w gangu i w płynących zeń korzyściach podstawę do wzajemnego zrozumienia i oparcia.
Mózg kręgowca rozwinął się z pojedynczej wklęsłej struny nerwowej, przebiegającej wzdłuż grzbietu ciała, ze zgrubieniami w przednim jej końcu (głowa). Z trzech zgrubień powstało przodomózgo- wie, śródmózgowie i tyłomózgowie, łączące się z kolei z rdzeniem kręgowym. Mózg człowieka zachował ten podstawowy układ.
Człowiek zawsze starał się zrozumieć siebie i otaczający go świat, gdyż potrafi, zastanawiać się nad przeszłością, brać pod uwagę aktualne doświadczenia i robić plany na przyszłość. Gdy stykał się ze zjawiskami, których nie był w stanie pojąć, skłonny był początkowo przypisywać je boskiej interwencji lub jakiejś magii zapewne praktykowanej na nim przez jego wrogów. Rozwój nauk przyrodniczych datuje się od czasu, gdy człowiek dostrzegł w zjawiskach przyrody pewien porządek, który czynił je dlań zrozumiałymi, a więc na przykład gdy stwierdził, że przez oswajanie zwierząt lub uprawę zbóż może mieć wpływ na zaopatrzenie się w żywność.
Motyw jest czymś, co pobudza organizm do działania, lub gdy organizm został już pobudzony, jest wówczas czymś, co podtrzymuje to działanie i nadaje mu kierunek. Tak więc, motywy mają zarówno aspekt pobudzenia, jak i aspekt kierunkowy.
Wspomnieliśmy poprzednio, że organizm wykazuje tendencję do utrzymywania normalnego stanu równowagi, czyli homeostazy, od którego odbiega zachowanie, będące reakcją na bodźce, Kiedy pojawia się jakakolwiek zmiana lub wysiłek, występuje czasowo zakłócenie homeostazy i zostają uruchomione mechanizmy, które służą do jej przywrócenia, Mimo całej doniosłości homeostazy i mimo tego, że zaburzenie jej pociąga za sobą stany napięcia, normalne życie organizmu nie jest życiem w spokoju, lecz życiem czynnym.
Na tym schematycznym rysunku pokazano zasadniczą budowę mózgu rekina – jest to rurka z różnymi wygięciami, fałdami i wybrzuszeniami. Obok trzech głównych części (przodomózgowie, śródmózgowie, tyłomózgowie) występuje tu również „międzymózgowie” (wzgórze i podwzgórze), a w tyłomózgowiu rozwinął się móżdżek wyróżniający się od rdzenia przedłużonego. Przodomózgowie i śródmózgowie są strukturami parzystymi (zob. ryc. 2-8). mózgu, która otrzymała nazwę neocorte.v („nowa kora”) lub po prostu kora mózgowa: pod tą nazwą znamy ją u wyższych form zwierzęcych, a także i u człowieka.
Nie ulega wątpliwości, że człowiek może robić plany i realizować je. Wie, co chce zrobić, gdzie chce być w określonym czasie i stara się organizować wszystko w ten sposób, aby jego zamierzenia zostały spełnione. 4. Poza jakimiś nieprzewidzianymi okolicznościami istnieje często prawdopodobieństwo, że plany jego urzeczywistnią się. Osobą ,,o silnej woli” nazywamy taką osobę, która potrafi powziąć jakiś plan i tak mocno się nim zająć, że wykaże odporność na przeszkody, a jednocześnie pomysłowość w znajdowaniu sposobów kontynuowania drogi do wytkniętego celu. Osobą „o słabej woli” jest ktoś, kto nie jest zdolny trzymać się wytkniętego planu bez względu na to, jak wyraźnie potrafi go sformułować, i łatwo odstępuje od niego w obliczu trudności czy nieprzewidzianych zdarzeń. Wc wszystkim, o czym tu była mowa, trudno jest dopatrywać się jakichś głębokich problemów filozoficznych. Sprawa jest może w pewnym stopniu skomplikowana, ale nie leży poza granicami nauk empirycznych. Ludzie różnią się po prostu pod względem swych umiejętności tworzenia i realizowania planów tak samo, jak różnią się zdolnościami do rozwiązywania problemów intelektualnych lub do wykonywania czynności wymagających zręczności.