Prace Lehmana i Dennisa zwracają uwagę na możliwości wyzyskania istniejących danych biograficznych do celów analizy ilościowej. Dane takie mogą posłużyć do sprawdzania hipotez równie dobrze, jak dane świeżo zebrane w laboratorium, i mogą dostarczyć (jak w opisanych badaniach) informacji, których nie można by otrzymać w badaniu laboratoryjnym. Dane biograficzne mają jeszcze inną przewagę nad danymi laboratoryjnymi: ludzie stanowiący przedmiot badań reprezentują tu taki poziom uzdolnień, jaki nie zawsze trafia się w badaniach laboratoryjnych, a w pracy swej są znacznie silniej motywowani, niż na ogół bywają osoby badane w laboratoriach. Wyższość badań laboratoryjnych polega na możliwości stosowania ściślejszej kontroli, natomiast ich wadą są bardziej ograniczone możliwości doboru badanych.
Dennis (1958) wskazał na pewne niebezpieczeństwa związane z korzystaniem z danych biograficznych. Wysunął on argumenty, że jedną z przyczyn, dla których uczeni Lehmana wydawali się bardziej wybitni za młodu, jest bardzo szybki wzrost liczby naukowców, w związku z czym uczeni ci tracą swą uprzywilejowaną pozycję. Gdyby ten sam sławny człowiek był młodym człowiekiem w dwadzieścia pięć lat później, jego szanse na zdobycie sławy, przy tych samych rozmiarach twórczości, byłyby o wiele mniejsze. -Jest zatem rzeczą możliwą, że Lehman na swych wykresach przedstawił nie spadek produktywności z wiekiem, lecz raczej wzrost konkurencji. Zagadnienie to jest istotnie interesujące, jednak Lehman (1960) wykazał, że zniekształcenie jego rezultatów pod wpływem tego czynnika byłoby niewielkie.
Zagadnienie, jak wypełnić swój dzień, aby czuć się potrzebnym i użytecznym, stanowi poważny problem dla starszych ludzi, szczególnie dla tych, którzy osiągnęli ustawowy wiek emerytalny (często wynosi on 65 lat), a są jeszcze energiczni i cieszą się dobrym zdrowiem. Wzrastająca długowieczność spowodowała, że w naszym społeczeństwie żyje
Leave a reply