W wielu badaniach nad spostrzeganiem kontekstu lub otoczenia wykazano, że zwierzęta uczą się odpowiadać na wzajemne stosunki pomiędzy bodźcami tak dobrze jak na specyficzne bodźce. Jeden z najwcześniejszych i najlepiej znanych takich eksperymentów przeprowadził WOLFGANG KÖHLER, lider szkoły psychologii postaci. On pierwszy pokazał, że kurczak może zostać wyuczony unikania ciemnoszarego kwadratu, a przybliżania się do średnio- szarego kwadratu. Po opanowaniu tej reakcji kurczakowi eksponowano kwadrat o średnim poziomie szarości oraz inny jaśniejszy kwadrat: kurczak wtedy podchodził do jaśniejszego kwadratu. Köhler wykazał, że kurczak może się nauczyć odpowiadać na wzajemny stosunek polegający na tym, że jeden bodziec jest jaśniejszy niż inny.
Sposób, w jaki postrzegamy każdą obecną sytuację, jest zawsze związany z jakimś uprzednim sensorycznym doświadczeniem. Gdy owo doświadczenie pojawia się często, nasza reakcja staje się nawykowa. Popularne powiedzenie, że „człowiek jest ofiarą nawyku”, jest naukowo prawdziwe, jeśli weźmiemy pod uwagę jego reakcje percepcyjne. Możliwe, że 90% naszych codziennych do- świadczeń sensorycznych postrzegamy w nawykowy sposób, opierając się na powtarzalnych uprzednich doświadczeniach.
Leave a reply