Category Psychologia

Każda kreska reprezentuje wyniki jednej osoby uzyskane w dwu dniach badania podatności na hipnozę. Kreski w zaciemnionych palach oznaczają identyczne wyniki w obu próbkach: kreski w kwadratach obwiedzionych grubymi liniami wskazują na różnice między wynikami obu prób nie większe niż jeden punkt. Korelacja r = -|-,66 oznacza, że istniała znaczna zgodność między wynikami osiągniętymi w obu dniach. (Żródio: Hilgard, 1961). jednakże większość kresek znajduje się dość blisko tych pól. Wszystkie kreski leżące między grubymi liniami reprezentują te przypadki, w których wyniki dla poszczególnych dni różnią się nie więcej niż o jeden punkt. Wskazuje to na wysoki stopień korelacji pomiędzy tymi dwiema grupami wyników: obliczony w rzeczywistości współczynnik korelacji wynosił +,86, co uważa się za wskaźnik istotnej zależności.

Chociaż takie dowody przemawiają do wyobraźni, istnieje wiele wyjątków nie potwierdzających hipotezy, która mówi o tym, że kulturę dorosłych można przewidzieć na podstawie sposobu traktowania niemowląt. Jakkolwiek Indianie Navaho dogadzają swoim niemowlętom, wyrastają one na ludzi, którym brak poczucia bezpieczeństwa (Leighton i Kluckhohn, 1947). Dzieci murzyńskie z Si. Thomas na Wyspach Dziewiczych, również serdecznie traktowane w niemowlęctwie, wyrastają na ludzi lękliwych i podejrzliwych (Campbell, 1943).

Pogląd, że człowiek jest istotą rozumną, która układa swe plany, opierając się na przewidywaniu, jest przekonujący i do pewnego stopnia prawdziwy, lecz stanowi niekompletny opis natury człowieka. Człowiek jest także istotą irracjonalną, często kierują nim impulsy, których nie jest świadomy, lub wolałby się ich wyprzeć, robi więc nieraz rzeczy, których może żałować w momentach „bardziej trzeźwych”. Te wszystkie czynniki są jednakże częścią jego „natury” i w tym sensie częścią jego „jaźni”. Nie możemy dać pełnego opisu motywów osobistych bez uwzględnienia motywów nieświadomych.

W wieku dojrzałym różnice pomiędzy płciami osiągają swój punkt szczytowy, co wynika po części ze zróżnicowania biologicznego, a po części z odmienności ról wyznaczonych w naszej kulturze mężczyznom i kobietom.

Aczkolwiek psychologowie postaci nie byli wcale większymi od Wat- sona zwolennikami typowej ówczesnej psychologii instrospekcyjnej, byli jednak gorącymi przeciwnikami behawioryzmu. Nie chcieli wyrzec się pewnego rodzaju swobodnej introspekcji, która jest znana pod nazwą fenomenologii. Chcieli mieć swobodę zapytania dziecka, co mu przypomina dana rzecz, co ona według niego oznacza6. Interesowali się s Psychologowie postaci nie krytykowali w zasadzie metody introspekcji stosowane) w dawne) psychologii introspekcyjne). Różnili się jednak od nie) w po- spostrzeganiem ruchu, oceną wielkości, wyglądem barw przy zmianach oświetlenia 7.

Teoria poznawcza kładzie nacisk na pewien rodzaj poznawania czy przewidywania zdarzeń w drodze spostrzegania, myślenia, czy sądzenia, jak w przypadku oceny prawdopodobieństwa lub dokonywania wyboru na podstawie względnej wartości. Interpretacja poznawcza, o czym przekonamy się w kilku miejscach w tej książce, przeciwstawia się na ogół interpretacji typu bodziec-reakcja, aczkolwiek oba te rodzaje intepretacji nie muszą być sprzeczne.

W celu zapoznania się z historią psychologii lub z historią poszczególnych zagadnień najlepiej będzie skorzystać z następujących książek: Boring A history of experimental psychology (2 nd. Ed., 1950) i Murphy Historical introduction to modern psychology (Rev. Ed., 1949).

Testy zdolności wykazują nikłe różnice pomiędzy mężczyznami a kobietami. Pod względem uznawanych społecznie osiągnięć kobiety pozostają jednak daleko w tyle za mężczyznami. Na starej liście tysiąca najwybitniejszych osobistości świata znajdowały się tylko trzydzieści dwie kobiety (Cattell, 1903). Na sporządzonej przez Lehmana liście na 116 godnych uwagi młodych twórców, którzy w jakiejkolwiek dziedzinie dokonali czegoś doniosłego przed dwudziestym drugim rokiem życia, były jedynie trzy kobiety, a wśród starszych, wybitnych twórców i odkrywców nie występuje na jego liście żadna kobieta. W paru jednakże dziedzinach, kobiety stanowią znaczny procent uznanych specjalistów (tj. takich, których nazwiska pojawiają się w słownikach biograficznych lub podawane są w publikowanych wykazach doniosłych osiągnięć). Pozostawiając na boku zawód aktorski, gdzie ze względu ńa role potrzebne są kobiety, zauważymy, że dziedziną najbardziej przez nie opanowaną jest literatura dziecięca: 46% uznanych autorów amerykańskich stanowią kobiety. Kobiety reprezentują co najmniej piątą część amerykańskich autorów w innych dziedzinach literatury, piątą część rzeźbiarzy, lecz nie stanowią nawet pięciu procent wybitnych postaci w żadnej dziedzinie nauki (Lehman, 1953).

Wszystkie motywy społeczne odnoszą się do innych organizmów. Od motywów tych może zależeć zachowanie gatunku, lecz dla życia jednostki nie mają tine tak wielkiego znaczenia, jak motywy wymienione poprzednio Tak więc motyw seksualny ma istotne znaczenie dla reprodukcji gatunku, lecz jednostka może przeżyć całe swe życie bez zaspokojenia tego motywu. Z przetrwaniem gatunku wiążą się ściśle także motywy rodzicielskie skłaniające do opiekowania się bezradnym potomstwem oraz inne motywy afiliacyjne (tzn. szukanie towarzystwa innych łudzi), które umożliwiają życie w grupie. Motywy związane z dominacją i uległością, z agresją i poniżaniem się są bardziej złożone, lecz spotyka się je zarówno u człowieka, jak i w świecie zwierzęcym, Nie wszystkie motywy społeczne są afiliacyjne- jedne skłaniają nas do szukania towarzystwa innych ludzi, inne – do unikania ich, albo wręcz do atakowania ich. Wspólne dla motywów społecznych jest to, że odnoszą się one do innych organizmów należących zwykle, choć nie zawsze, do tego samego gatunku.

Czytelnik zapyta oczywiście, czy przejście kursu psychologii pomoże mu w układaniu sobie stosunków z ludźmi i w rozwiązywaniu osobistych trudności? Czy lepiej będzie znał się na ludziach? Czy będzie umiał mądrzej układać swoje plany na przyszłość? Psychologowie nie tylko brali udział w pierwszych eksperymentach, w których dokonano tego odkrycia, lecz również przeprowadzili pewną ilość dalszych eksperymentów, aby ustalić, jak dalece podobne są reakcje na elektryczne drażnienie mózgu do skutków wywołanych zewnętrznym bólem lub nagrodą w formie pokarmu. Przeprowadzono na przykład badania nad „reakcją na konflikt”, poddając spragnionego szczura wstrząsowi elektrycznemu w chwili, gdy usiłował pić. Szczur zbliżał się do wody i od razu cofał się ze strachem, przybierając charakterystyczną postawę. Gdy wstrząs wywoływano za pomocą elektrody osadzonej w mózgu, szczur zachowywał się dokładnie tak samo, jak gdyby prąd poraził go w pysk (ryc. 1-1). Wydaje się zatem prawdopodobne, że wstrząs za pośrednictwem elektrody jest równoważny podrażnieniu bólowemu.

Synaptyczne połączenia pomiędzy neuronami mają ogromne znaczenie, ponieważ tu właśnie zachodzi „przełączanie” impulsów, umożliwiające – dzięki współdziałaniu grup neuronów – torowanie, hamowanie, koordynację i integrację impulsów. Pojedynczy neuron przekazuje impuls, czyli „wyładowuje się”, gdy impulsy dochodzące do niego stają się wystarczająco silne. Ponieważ przed tym jego akson niczego nie przekazuje, mówi się, że neuron działa według zasady „wszystko albo nic”. Neuron przekazuje pojedynczy impuls, a następnie przez parę tysięcznych sekundy jest nieczynny (co zwie się okresem refrakcji). Nie jest to jednak wyczerpujący opis działania neuronu. Ostatnie badania ujawniły w dendrytach aktywność trwającą znacznie dłużej (15 do 30 tysięcznych sekundy), powoduje ona prawdopodobnie elektryczne efekty o zmiennym nasileniu,-które przejawiają się w EEG (Bishop i Clare, 1952: Li, Cullen i Jasper, 1956). Obudziło to nowe zainteresowanie aktywhością stopniowaną, w odróżnieniu od aktywności typu „wszystko albo nic”, lecz badania te są jeszcze bardzo świeżej daty. i wypływające z nich konsekwencje nie są jeszcze w pełni wyjaśnione.

Aczkolwiek poszczególne czynności rozwijają się w określonej kolejności, niektóre niemowlęta osiągają poszczególne etapy wcześniej niż inne. Prostokąty pokazują granice wieku, w których 95% niemowląt, pacjentów poradni dla zdrowych dzieci, przyswoiło sobie określone umiejętności. (Źródło: Aldrich i Nerval, 1946). ka, Gua, miała siedem miesięcy. Gua i Donald byli karmieni i ubierani jednakowo, jednakowo ich karano i pieszczono, jednakowo przemawiano do nich. Gua znacznie szybciej niż Donald opanowała takie czynności, jak skakanie, wypełnianie rozkazów, otwieranie drzwi, jedzenie za pomocą łyżki, picie ze szklanki. Wykazywała ona o wiele szybsze tempo dojrzewania niż Donald, jednakże pod koniec dziewiątego miesiąca eksperymentu Donald, mający wolniejsze tempo, lecz wyższy końcowy poziom rozwoju, dogonił Guę i przewyższał ją pod każdym względem z wyjątkiem siły mięśniowej (Kellogg i Kellogg, 1933).