Bodziec, w bardziej ścisłym znaczeniu tego słowa, iest to określone źródło energii, oddziałującej na narząd zmysłu, a reakcja jest to aktywizacja mięśnia lub gruczołu. Zarówno Thorndike, jak i Woodworth, rozszerzyli pojęcie bodźca i reakcji poza ich pierwotne znaczenie, tak że bodziec często oznacza ogólną sytuacię, a reakcja może być złożona z bardzo skomplikowanych ruchów. Problem określenia granicy pojęć „bodziec” i „reakcja” nie został jeszcze w pełni rozwiązany w teorii S-R. Jeśli zastosujemy bardzo szerokie definicje, tak że pojęcie bodźca odnosić się będzie do całej klasy warunków poprzedzających, a pojęcie „reakcji” do całej klasy następstw w postaci ruchów i wytworów zachowania, wówczas psychologia bodźca-reakcji staje sie jedynie psychologią zmiennych niezależnych i zależnych. Oznacza to, że możemy pozostać w granicach ogólnych założeń psychologii S-R, jeśli potrafimy wyraźnie określić (i zmierzyć) warunki poprzedzające zachowanie (zmienne niezależnej, a następnie zbadać wyniki czy zkutki powiązane z tymi warunkami jako ich następstwa tzmienne zależnej. Procesy pośredniczące, które zachodzą między określonymi przyczynami a mierzonymi następstwami, można również badać lub po prostu a nich wnioskować. Psychologia S-R, jeśli spojrzeć na nią w ten sposob. nie iest specyficzną konstrukcją teoretyczną, lecz raczej językiem, którego można używać dla jasnego i komunikatywnego wyrażania informacji psychologicznych iMandler i Kessen, 1959). Punkt widzenia psychologii S-R w powyższym ujęciu jest szeroko rozpowszechniony we współczesnej psychologii amerykańskiej.